Diagnoza mutyzmu wybiórczego
Obecne poglądy na temat przyczyn
Dziecko z mutyzmem wybiórczym nie mówi nie dlatego, że nie chce i nie dlatego, że się uparło, żeby nie mówić - dziecko z mutyzmem wybiórczym nie mówi dlatego, że nie może
Kryteria diagnostyczne wg ICD 10 -
- Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) – międzynarodowy system diagnozy nozologicznej.. ICD-10 jest opracowana przez WHO i obowiązuje w Polsce od roku 1996
Ekspresja i rozumienie języka przez dziecko w granicach dwóch odchyleń standardowych
Możliwa do potwierdzenia niemożność mówienia w wybranych sytuacjach, pomimo mówienia w innych sytuacjach
Czas trwania zaburzenia przekracza 4 tygodnie
Zaburzenia nie wyjaśnia brak znajomości języka mówionego wymaganego w sytuacjach społecznych, w których występuje niemożność mówienia
Mutyzm wybiórczy wg DSM IV
DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego – APA
„Zaburzenie wieku dziecięcego charakteryzujące się stałą niemożnością mówienia w wybranych sytuacjach społecznych (w których mówienie jest oczekiwane np. w szkole), pomimo mówienia w innych sytuacjach”
Kryteria według DSM V (APA, 2013)
DSM-5 (wcześniej DSM-V) - kolejna edycja klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, która została wydana 18 maja 2013 roku
Charakteryzuje się stałym brakiem mówienia w sytuacjach społecznych, mimo że dziecko jest w stanie mówić w innych, znanych mu sytuacjach; inne kryteria to:
brak mówienia w określonych sytuacjach przez okres minimum jednego miesiąca (nie bierze się pod uwagę pierwszego miesiąca w szkole lub przedszkolu)
niemówienie nie jest wynikiem braku wiedzy lub nieznajomości języka
braku mówienia nie da się lepiej wyjaśnić przez zaburzenia komunikacji lub inne nieprawidłowości
Dzieci z tym zaburzeniem:
czasami używają komunikacji niewerbalnej i/lub niegłosowej, mogą być skłonne lub nawet chętne do wykonywania czynności/ udziału w sytuacjach społecznych,
w których nie jest wymagane mówienie
nie inicjują rozmowy i nie odpowiadają, kiedy ktoś je o coś pyta (ale mogą wykazywać minimalne reakcje)